Terapia współuzależnienia

Ośrodek w ramach swojej struktury organizacyjnej prowadzi poradnię leczenia współuzależnienia. Świadczenia zdrowotne są refundowane z Narodowego Funduszu Zdrowia, więc są całkowicie bezpłatne.

Leczenie współuzależnienia prowadzone jest w formie psychoterapii indywidualnej i grupowej, które tworzą całość programu terapeutycznego.

Psychoterapia indywidualna

Spotkania indywidualne odbywają się regularnie (raz w tygodniu), według ustaleń pomiędzy pacjentem i terapeutą. Spotkania indywidualne mają charakter rozmowy w atmosferze poufności, co daje poczucie bezpieczeństwa. Psychoterapia pomaga przejść osobie współuzależnionej z pozycji ofiary na pozycję osoby, która przyjmuje prawdę o sobie, zaczyna rozumieć błędy a jednocześnie uświadamia zasoby jakie mogą być wykorzystane do odbudowania własnej godności osobistej. To właśnie może stać się pierwszym krokiem do wyjścia z niewoli zadręczania się bolesną teraźniejszością i jeszcze trudniejsza przeszłością. Terapeuta ułatwi osobie współuzależnionej zrozumieć sytuację życiową w jakiej się znajduje, a także powtarzane schematy postępowania. Oferuje wsparcie, psychoedukację oraz pomoc w zrozumieniu samego siebie.

Terapia grupowa

Proponujemy terapię grupową, w której można doświadczyć poczucia akceptacji, więzi i zrozumienia. Grupa terapeutyczna pozwoli przezwyciężyć poczucie osamotnienia wynikające z nieprawdziwego przekonania, że ze swoim problemem osoba współuzależniona jest sama. Najsilniejsze oddziaływanie tej terapii bierze się z tego, iż znajdują się w grupie osoby mające podobne problemy, będące w podobnej sytuacji, co zmniejsza w nich poczucie wstydu, otwiera na potrzeby innych i powoduje chęć niesienia pomocy.

Terapia grupowa osób współuzależnionych odbywa się w kilku etapach:

Uzyskanie orientacji o swojej sytuacji życiowej, która obejmuje podstawowe zagadnienia z zakresu rozpoznawania i leczenia uzależnień.
Osoba współuzależniona ma możliwość „obejrzenia” tego, co się dzieje w obecnej sytuacji w związku z osoba uzależnioną, rozpoznając jaki rodzaj destrukcji wnosi taka osoba, jak się do tego przystosowała i jakie są jej reakcje na to. Wtedy, gdy uzyska wstępną orientację w swojej sytuacji życiowej, da sobie prawo do tego, że może wprowadzać zmiany w związku, w rodzinie na lepsze, oswoi nieco swoje emocje. Wychodzi ze zmianą myślenia o przyszłości, kwestionując irracjonalną nadzieję, że „on się zmieni i będzie cudownie” i zaczyna myśleć, że niezależnie od tego, co on zrobi to „ja mogę lepiej się czuć”.
Rozpoznawanie swojego współuzależnienia i praca nad samym współuzależnieniem poprzez zmianę postępowania.
Na tym etapie osoba współuzależniona powoli nabiera dystansu do swojej sytuacji, a sprzyja temu celowi szczegółowa autodiagnoza relacji z partnerem i destrukcyjnych schematów. Tutaj też zaczyna się praca nad przywracaniem nadziei, że może się lepiej czuć, a jej życie może układać się lepiej, nawet kiedy partner będzie pił i nic w jego życiu specjalnie się nie zmieni. Istotny cel tego etapu wyraża się w uzyskaniu wsparcia i przyzwoleniu sobie na ekspresję emocji (na pewnym poziomie), szczególnie jeśli chodzi o takie uczucia jak wstyd, poczucia winy i krzywdy, lęk , złość.
Poznanie siebie jako indywidualnej osoby.
Etap ten dotyczy zmiany przekonań osoby współuzależnionej, jako osoby, która jest bezradna wobec problemu uzależnienia partnera. Terapia pomaga uświadomić, że dotychczasowe sposoby radzenia sobie z tym problemem były nieskuteczne i hamowały rozwój osobisty godząc w godność osoby współuzależnionej. Oddziaływanie terapeutyczne pomaga odkryć na nowo jakie osoba współuzależniona ma osobiste potrzeby i jak powinna je realizować.
Praca nad osobistymi problemami emocjonalnymi.
Problemy emocjonalne bardzo często są konsekwencja współuzależnienia, których źródłem jest poczucie krzywdy, winy, wstydu, lęku i złości. Wsparcie terapeutyczne ukierunkowane jest na rozpoznanie własnych stanów emocjonalnych aby mieć świadomość źródła swego zachowania. Spotkania terapeutyczne realizowane są pod kontem radzenia sobie z negatywnymi uczuciami poprzez nabycie umiejętności asertywnego okazywania uczuć w relacji z otoczeniem społecznym, w szczególności w sytuacjach kryzysowych.

Spotkania terapii grupowej odbywają się raz w tygodniu oraz łączone są ze spotkaniami indywidualnymi z terapeutą co daje możliwość dokładniejszego przyjrzenia się swoim problemom, zmiany niektórych przyzwyczajeń na zdrowsze.